Vanmiddag stond bij de heer Van Baardwijk opnieuw een deurwaarder aan de deur, deze keer ene Bart van Eersel van Van Lith Gerechtsdeurwaarders en Incasso. Hij kwam de papieren afgeven met betrekking tot de diefstal van de beide PC’s eerder deze week en de openbare verkoop van de inboedel van de heer Van Baardwijk.
Volgens de papierwinkel zou zijn inboedel publiekelijk verkocht worden op vrijdag 14 september 2012. Uiteraard heeft de heer Van Baardwijk daarop direct zijn advocaat geïnformeerd. Deze wist te vertellen dat hij contact had opgenomen met mw.mr. Stappaerts, de advocate van Bureau Jeugdzorg Eindhoven, welke op haar beurt wist te vertellen dat haar cliënt bereid is in gesprek te gaan over het opschorten/opheffen van de executie. Een datum is nog niet vastgesteld.
Helaas heeft de heer Van Baardwijk daarmee zijn spullen nog niet terug. In plaats daarvan moet hij eerst bewijzen dat hij de ene PC nodig heeft voor de uitoefening van zijn bedrijf en de andere PC niet van hem is.
Zo gaat Bureau Jeugdzorg dus te werk. Eerst een overtreding van een vonnis bij elkaar liegen, op basis daarvan eisen dat dwangsommen betaald worden welke niet verschuldigd zijn, vervolgens spullen (laten) stelen uit de woning van hun slachtoffer, en dan van het slachtoffer eisen dat hij aantoont waarom die (onterecht meegenomen) spullen geretourneerd zouden moeten worden…
Mocht dat gesprek niets opleveren dan zal alsnog een executie kort geding opgestart worden.
Naschrift: Door technische problemen is het momenteel helaas niet mogelijk om de papierwinkel van de deurwaarder online te publiceren. Die houdt u dus nog tegoed.
Na de lafhartige diefstal van zijn PC en privé- en zakelijke data gisteren door Van Lith Gerechtsdeurwaarders en Incasso (op bevel van Bureau Jeugdzorg Eindhoven) heeft de heer Van Baardwijk zijn spullen terug gevorderd en een schadeclaim ingediend. Daar werd door Van Lith zowaar op gereageerd, maar uiteraard leverde dat niets positiefs op. Hieronder de e-mailcorrespondentie.
Van: Autistic Advantage <autisticadvantagenl@gmail.com
>
Datum: 29 augustus 2012 14:40
Onderwerp: Onrechtmatige beslaglegging
Aan: mail@vanlithincasso.nlHedenochtend zijn door Van Lith Gerechtsdeurwaarders en Incasso in mijn woning aan de [adres] te Eindhoven twee PC’s in beslag genomen. Noch ik noch mijn advocaat waren op de hoogte van enig vonnis waarin zou staan dat deze PC’s in beslag moesten worden genomen, hij wist ook geen vonnis te overleggen waaruit dit zou blijken. De inbeslagname is derhalve onrechtmatig. Bovendien wordt het mij hierdoor onmogelijk gemaakt mijn bedrijf uit te oefenen.
Het is ook zeer opmerkelijk dat voor een beslaglegging wegens (nota bene niet-verschuldigde!) dwangsommen wel twee PC’s meegenomen worden maar de verdere inboedel ongemoeid wordt gelaten. Kennelijk is uw actie er dus enkel op gericht om tegemoet te komen aan de eis van Bureau Jeugdzorg Eindhoven dat alle kritiek op deze rampzalig slecht functionerende organisatie onmogelijk wordt gemaakt.
Ik sommeer u dan ook deze PC’s vóór hedenmiddag, woensdag 29 augustus 2012 17:00 uur, aan mij te retourneren. Blijft u in gebreke dan kunt u een schadeclaim tegemoet zien ten bedrage van € 10.000 voor elke kalenderdag of kalenderdagdeel dat u in gebreke blijft.Jeroen van Baardwijk
Eigenaar, Autistic Advantage
Van: De heer W.L. van Erp (Van Lith Gerechtsdeurwaarders en Incasso) W.vanErp@vanlithincasso.nl
Datum: 20 augustus 2012 11:19:58
Onderwerp: RE: Onrechtmatige beslaglegging
Aan: Autistic Advantage <autisticadvantagenl@gmail.com>
Geachte heer Van Baardwijk,
Naar aanleiding van onderstaande emailberichten deel ik u namens mijn cliënte mede, dat het u weldegelijk duidelijk is, welk vonnis ten uitvoer wordt gelegd. Met dit vonnis kan mijn cliënte beslag laten leggen op alle vermogensbestanddelen, die de hoogte van de verschuldigde dwangsommen niet te boven gaan.
De in bewaring genomen systeemkasten worden voorlopig nog niet openbaar verkocht en deze blijven in bewaring voor het geval u een executiegeschil opstart.
Mijn cliënte stelt zich op het standpunt dat u dient aan te tonen dat u een bedrijf uitoefent.
Vertrouwende u voldoende te hebben geïnformeerd,
Met vriendelijke groet,
De heer W.L. van Erp
Van Lith Gerechtsdeurwaarders en Incasso
Mauritsstraat 16
5616 AA Eindhoven
tel.: 040-2438733
fax: 040-2438571
www.vanlithincasso.nl
mail@vanlithincasso.nl
Daarop werd Van Erp er toch maar even op gewezen dat dit wel een heel vreemde incasso was:
Van: Autistic Advantage autisticadvantagenl@gmail.com
Aan: “De heer W.L. van Erp (Van Lith Gerechtsdeurwaarders en Incasso)” <W.vanErp@vanlithincasso.nl>
Datum: 30 augustus 2012 12:51
onderwerp: Re: Onrechtmatige beslagleggingGeachte heer Van Erp,
Bij de beslaglegging is expliciet erklaard dat volgens het vonnis de PC’s in beslag genomen moesten worden. Mijn advocaat en ik zijn beide in het bezit van zowel het vonnis als het correctievonnis maar in geen van beiden staat vermeld dat computerapparatuur in beslag genomen moest worden. De deurwaarder kon dit ook niet aantonen en van enig ander vonnis is geen sprake. Daarnaast heeft uw cliënte op geen enkele wijze aangetoond dat het vonnis overtreden zou zijn. Ook is het wel erg verdacht dat uw cliënte al jarenlang (ook bij talloze andere cliënten) alle mogelijke moeite hen de mond te snoeren en er dan (voor een vordering van € 30.000) alleen twee PC’s in beslag genomen worden. Dit heeft dus duidelijk niets te maken met de vordering maar is enkel een poging mij het zwijgen op te leggen.
Het gaat bovendien niet enkel om de hardware maar ook om de software, inclusief maar niet beperkt tot privé- en zakelijke gegevens. Door deze onterechte handelswijze wordt mij zowel privé als zakelijk het leven onmogelijk gemaakt.
Ik sommeer u derhalve nogmaals de apparatuur vandaag nog voor 17:00 uur aan mij te retourneren onder gelijktijdige contante betaling van de gevorderde schadevergoeding ad. € 20.000.
Voor wat mijn bedrijfsactiviteiten verwijs ik u naar het Handelsregister van de Kamer van Koophandel: Autistic Advantage is geregistreerd onder nummer 17200140.
Jeroen van Baardwijk
Eigenaar, Autistic Advantage
Van de firma Van Lith is niets meer vernomen, maar noch de PC’s nog de schadevergoeding zijn bij de heer Van Baardwijk afgeleverd.
Onlangs zaten diverse instanties samen aan tafel om te bespreken hoe ze de situatie rond de heer Van Baardwijk het beste aan konden pakken. Alle partijen waren het er over eens dat de aanpak welke tot nog toe toegepast werd (hard en escalerend) niet werkte. Dus wat heeft Bureau Jeugdzorg Eindhoven vandaag gedaan? Inderdaad, BJZ is weer aan het escaleren geslagen.
Hedenochtend om 09:00 uur stonden bij de heer Van Baardwijk een politieagent (Hulp-officier van Justitie Willem Wijnstok) en een deurwaarder (ene W.L. van Erp) aan de deur. Van Erp was afkomstig van Van Lith Gerechtsdeurwaarders en Incasso uit Eind-hoven en hoewel hij het niet expliciet gezegd heeft kwam hij op bevel van Bureau Jeugdzorg Eindhoven beslag leggen op de inboedel. Dat had dus kennelijk (hoewel ook niet expliciet gezegd) te maken met de vermeende vordering van Bureau Jeugdzorg van € 30.000 aan dwangsommen—dwangsommen welke in het geheel niet verschul-digd zijn daar de heer Van Baardwijk zich netjes aan de uitspraak van het kort geding heeft gehouden.
Verdacht beperkt beslag
Maar het werd nog veel gekker. Normaliter wordt eerst beslag gelegd op zaken waar-bij direct contact met het slachtoffer niet nodig is: het inkomen en bankrekening(en), meestal gevolgd door de auto. Deze keer echter kwam de deurwaarder de inboedel opnemen (de officiële term voor: ‘kijken wat er aan spullen te halen valt’) en de PC’s van de heer Van Baardwijk in beslag nemen. Alleen de beide PC’s, verder niets. Geen meubels, geen TV, geen auto, helemaal niets behalve twee PC’s. En dan ook alleen de computers zelf, alle randapparatuur (printer, beeldschermen enzovoorts) werd niet meegenomen.
Dit was dus duidelijk geen beslaglegging om uit de verkoop van de goederen de vor-dering te voldoen, maar gewoon een ordinaire en uiterst doorzichtige poging om het de heer Van Baardwijk onmogelijk te maken de gruwelijke waarheid over Bureau Jeugdzorg op Internet openbaar te maken. Het is zowel triest als schandalig dat een deurwaarder zich daarvoor leent. Wat zou de Koninklijke Beroepsorganisatie van Gerechtsdeurwaarders daar eigenlijk van vinden?
Een van de beide PC’s is niet eens het eigendom van de heer Van Baardwijk maar in bruikleen van het Housing First project waar hij als cliënt en vrijwilliger bij betrokken is, maar daar liet de deurwaarder zich niets aan gelegen liggen. Ook de verwisselbare harde schijf met data van de heer Van Baardwijk’s eigen (bedrijfs)PC moest mee; de schijf werd ‘m door de politie zelfs uit z’n handen gerukt.
Wat later verscheen de volgende dader, een medewerker van Kusters Facilities BV uit Eindhoven, om de gestolen PC’s daadwerkelijk af te voeren. Zou men zich bij de firma Kusters realiseren dat men zich schuldig maakt aan een misdrijf?
Vonnis? Welk vonnis dan?
Volgens Van Erp zou in het vonnis staan dat hij PC’s in beslag moest nemen. Daar wist de heer Van Baardwijk niets van (die heeft zo’n vonnis nooit ontvangen), z’n advocaat bleek ook niet op de hoogte te zijn van een dergelijk vonnis, en Van Erp zelf bleek ook niet in staat een dergelijk vonnis te tonen.
Oftewel, door het meenemen van goederen zonder enige rechtsgrond is er geen sprake van rechtmatige beslaglegging maar van een ordinaire diefstal—uitgevoerd door Van Lith Gerechtsdeurwaarders en Incasso op bevel van Bureau Jeugdzorg Eindhoven.
Ook bij Van Lith Gerechtsdeurwaarders en Incasso doet men dus niet aan waarheids-vinding maar neemt men klakkeloos alles wat de opdrachtgever vertelt voor waarheid aan. Waar kennen we dat toch van, dat “wij doen niet aan waarheidsvinding”?
Alles kwijt
Daarmee is de heer Van Baardwijk nu dus alles kwijt: z’n GTD-informatiesysteem wat voor hem als autist van levensbelang is vanwege de structuur die het biedt, z’n e-mail, vele honderden euro’s aan software, foto’s, muziek, dossiers, archief, boekhouding en-zovoorts—plus z’n bedrijfsgegevens. Effectief betekent dat dus dat hij z’n privéleven niet meer op orde kan houden en z’n bedrijf niet meer kan uitoefenen tot hij z’n eigen-dommen terugkrijgt, en het is nog maar de vraag of dat ooit zal gebeuren.
Zo ver gaat Bureau Jeugdzorg dus om ouders kapot te maken die het wagen hun alles-zins terechte kritiek op BJZ op Internet te publiceren—leugens, smaad, laster, valse rapportages, bedreiging, intimidatie, psychische mishandeling, fysieke mishandeling, wederrechtelijke vrijheidsberoving, als dat niet helpt pakken ze je ook nog je kinderen, je spullen en je geld af, en ter afronding maken ze dan ook nog je bedrijf kapot.
Wat Bureau Jeugdzorg Eindhoven met dergelijke terreurpraktijken denkt te bereiken is een mysterie. Men zou kunnen aanvoeren dat daarmee de heer Van Baardwijk defi-nitief tot zwijgen gebracht wordt, maar zelfs bij BJZ zou inmiddels toch moeten zijn doorgedrongen dat zulke praktijken bij hem juist averechts werken en tot nog veel meer strijd zal leiden. Helaas echter, dat inzicht lijkt volledig te ontbreken.
Niet alleen
Gelukkig staat de heer Van Baardwijk er niet alleen voor. Z’n advocaat is ook van mening dat z’n cliënt zich aan het vonnis gehouden heeft en is vandaag nog een zogeheten ‘executie kort geding’ gestart om de verdere executie tegen te houden en er voor te zorgen dat z’n cliënt z’n spullen terugkrijgt.
Daarnaast toonde ook het directe hulpverleningsnetwerk rondom de heer Van Baardwijk zijn toewijding: binnen een half uur nadat politie en deurwaarder vertrokken waren zaten er maar liefst vier hulpverleners bij hem aan tafel om hem te ondersteunen. Maar helaas hebben ook die niet de mogelijkheid om het oppermachtige Bureau Jeugdzorg terug te fluiten.
En dus is nu weer afwachten wat er verder gaat gebeuren. Maar de ware aard van Bureau Jeugdzorg is vandaag weer eens op gruwelijke wijze zichtbaar geworden.
Overpeinzing
Je mag je verhaal niet online publiceren op straffe van een dwangsom. Dus je publiceert niet maar vervolgens moet je toch die dwangsom betalen. Dan kun je dus eigenlijk net zo goed alles publiceren…
Maar wie zou dan uiteindelijk de grote verliezer zijn? Zo’n GTD-systeem is opnieuw op te bouwen, administratie is vaak grotendeels nog wel te reconstrueren (en na een paar jaar is dat deel toch niet meer relevant), verlies van foto’s is erg maar niet het einde van de wereld. Maar terecht of niet, door dossiers te publiceren en iedereen met naam en toenaam te noemen kunnen banen, carrières, reputaties en relaties voorgoed sneuvelen. De ene zit dus een aantal maanden met de consequenties, de andere levenslang.
Je kunt dan natuurlijk degene die het allemaal gepubliceerd heeft wel voor de rechter slepen om die dossiers off-line te halen, maar Google heeft een goed geheugen, medestanders zijn niet te beroerd om het verhaal ook te publiceren, en hoe veel je ook procedeert, als je reputatie eenmaal in de vernieling ligt blijft-ie daar ook liggen, en daar helpt geen enkele dwangsom of schadevergoeding tegen.
Afgaande op hoe de strijd zich ontwikkeld heeft lijkt bovenstaand scenario bepaald niet onrealistisch. Onwenselijk misschien, maar niet onrealistisch. En dus is de vraag: is men bij Bureau Jeugdzorg bereid het zover te laten komen? Wil men bij Bureau Jeugdzorg deze strijd echt blijven escaleren en het risico van de ondergang van een aantal carrières en reputaties op de koop toe nemen? Of zou deëscaleren uiteindelijk toch beter uitpakken dan escaleren?
Inmiddels ben ik door een rapport van de Raad voor de Kinderbescherming weer iets wijzer geworden over het Geheim Overleg over mij in het Veiligheidshuis Eindhoven. In het rapport staat te lezen:
Op 2 augustus 2012 heeft de ketenregisseur relationeel geweld van het Veiligheidshuis regio Eindhoven de raadsonderzoeker uitgenodigd voor een casusoverleg. Het doel van het overleg is om gezamenlijk afspraken te maken (justitie/zorg) om te bekijken wat ketenpartners kunnen doen vanuit de eigen expertise Dit gezien de complexe en zorgelijke situatie omtrent dit gezin. Cliënt, dhr. Van Baardwijk, valt binnen de criteria van de code rood aanpak.
Terrorisme
Van die “code rood” had ik nog nooit gehoord maar gelukkig is er Google. Het blijkt betrekking te hebben op de aanpak van huiselijk geweld, waarbij recidiverende daders harder aangepakt worden. In november 2011 omschreef minister Opstelten van Justitie het in een brief aan de Tweede Kamer zelfs als “intimate terrorism”. Aangezien huiselijk geweld dus kennelijk beschouwd wordt als een vorm van terrorisme zullen daders dus waarschijnlijk niet meer door de plaatselijke politie opgepakt worden maar door een antiterreureenheid. Vooropgesteld dat de dader een man is, natuurlijk — vrouwelijke daders worden niet opgepakt aangezien instanties er nog steeds heilig van overtuigd zijn dat vrouwen alleen maar slachtoffers kunnen zijn.
Verkeerde uitgangspunt
Die “code rood” demonstreert echter genadeloos waarom dat Geheim Overleg tot niets nuttigs kan leiden — men gaat namelijk collectief uit van het verkeerde uitgangspunt! In het kader van die “code rood” word ik beschouwd als recidiverende dader van huiselijk geweld (euh, terrorisme) terwijl ik niet de dader maar het slachtoffer ben!
Hoe wil je iemand helpen als je hem de verkeerde rol toedicht? Het hele uitgangspunt is verkeerd, dus alles wat daar op gebaseerd wordt kan per definitie ook niet goed zijn. Je kunt een slachtoffer immers niet helpen als je hem hardnekkig als dader blijft beschouwen omdat je te arrogant bent om je fouten toe te geven en te herstellen.
Verspilling van belastinggeld
En zo, geachte lezer, worden uw belastingcenten dus met bakken tegelijk verspild: aan hulpinstanties welke uitgaan van dossiers die van de fouten en leugens aan elkaar hangen, veelal langs elkaar af werken en, als ze al eens gaan samenwerken, een compleet verkeerde situatie als uitgangspunt nemen en elk vasthouden aan hun eigen dossier in plaats van één integraal dossier te vormen — gevolgd door één integraal plan van aanpak.
En dat de enige die het hele verhaal van alle kanten kent (de cliënt zelf) dan niet uitgenodigd wordt is natuurlijk helemaal een kapitale blunder. Er zitten dan instanties aan tafel die ieder hun eigen dossier hebben dat vol fouten staat, een kind kan nog bedenken dat als je die dossiers gaat combineren zonder de inhoud op juistheid te verifiëren en zonodig aan te passen, je uiteindelijk eindigt met een dossier waarvan de inhoud al helemaal geen enkele overeenkomst met de werkelijkheid meer vertoont.
Er is geen reden om aan te nemen dat deze blunderende instanties ooit tot het inzicht zullen komen dat ze verkeerd bezig zijn, en dus zullen er in de komende decennia waarschijnlijk nog honderdduizenden Euro’s worden verspild aan de “harde aanpak” van een dader die geen dader maar slachtoffer is, waarbij de betrokken instanties zich al die jaren ongetwijfeld zullen afvragen waarom hun aanpak alsmaar niet werkt.
Steunpunt Huiselijk Geweld
En waarom kloppen al die dossiers niet? Omdat in 2008 een arrogante case manager bij het Steunpunt Huiselijk Geweld aan de Beemdstraat 8 in Eindhoven besloot dat een man per definitie geen slachtoffer van huiselijk geweld kon zijn, de vermelding in het dossier dus wel fout moest zijn, de ‘fout’ eigenmachtig ‘corrigeerde’, vervolgens weigerde dit terug te draaien en zich daarbij verschool achter het excuus “Wij doen niet aan waarheidsvinding”.
Toen de case manager later beschuldigd werd van het hebben van een seksuele relatie met een cliënte wilde men bij het SHG overigens opeens wèl aan waarheidsvinding doen…
Zo groot is de macht van hulpverleners: door één fout te maken en te weigeren die te corrigeren heeft de betreffende case manager drie mensenlevens verwoest en de maatschappij opgezadeld met kostenposten van vele honderdduizenden Euro’s. En als niemand ingrijpt en die kapitale blunder alsnog corrigeert zal dit alles nog decennia lang doorwerken en de samenleving uiteindelijk miljoenen Euro’s kosten.
De hier al veelbesproken gescheiden vader uit Eindhoven kreeg vandaag weer een nieuwe klap te verwerken. De Raad voor de Kinderbescherming had in juli 2012 besloten om nog eens een keer (nu al voor de derde keer) onderzoek te doen, vandaag werd het conceptrapport ontvangen.
Was de Raad voor de Kinderbescherming de eerste twee keer nog positief, deze keer had de Raad een bocht van 180 graden gemaakt om het rapport naadloos te laten aansluiten op de (met leugens en laster doorspekte) rapporten van Bureau Jeugdzorg Eindhoven. Ettelijke pagina’s zijn besteed aan de visie van de moeder en BJZ (de trouwe lezer weet inmiddels dat die beide visies identiek zijn), de visie van vader is nauwelijks te vinden en bestaat enkel uit wat losse opmerkingen verspreid door het document.
Nog minder aanwezig dan de visie van de man is de waarheid: het hele document hangt van de tegen de man gerichte leugens en laster aan elkaar. Allerlei meningen worden als vaststaand feit gepresenteerd, talloze beweringen over de man zijn door de raadsonderzoeker mevrouw van der H. klakkeloos overgenomen zonder ook maar één kritische vraag te stellen. Aan één van de incidenten is zelfs een halve pagina besteed: de man zou autobanden lek gestoken hebben maar uit het politierapport van het incident blijkt onomstotelijk dat hij dit niet gedaan heeft. Desondanks wordt het wel als waarheid gepresenteerd.
Bij deugdelijk onderzoek hoort bij iedere bewering gevraagd te worden naar de onderbouwing; wordt die onderbouwing niet geleverd dan mag de bewering niet in het rapport worden opgenomen. Door alles echter kritiekloos over te nemen heeft mevrouw Van der H. zich dan ook niet als een onderzoeker gedragen maar als een kopieerapparaat.
Niet alleen bij Bureau Jeugdzorg maar kennelijk ook bij de Raad voor de Kinderbescherming wordt dus kennelijk gewerkt volgens het principe: “Wij doen niet aan waarheidsvinding”.
Het uiteindelijke advies van de Raad: geef de moeder eenhoofdig gezag en stel geen omgangsregeling op. In de vorige rapporten was het advies juist omgekeerd: geen gezagswijziging omdat dit niet in het belang van de kinderen was, en heel snel omgang omdat de kinderen in de knel raakten. De hele situatie is in wezen niet veranderd maar op mysterieuze wijze zitten de kinderen nu opeens niet meer in de knel.
Zo zijn er nog meer zaken in het rapport die duidelijk aangeven dat de hele situatie volledig uit de klauwen aan het lopen is. Maar volgens de Raad voor de Kinderbescherming gaat het uitstekend met de kinderen…
Volg ons
