Redactie
Recentelijk meldden we dat de heer Van Baardwijk uit Eindhoven een klacht ingediend had en aangifte had gedaan tegen ‘journalist’ Arnold Mandemaker. Het Eindhovens Dagblad wast haar handen echter in onschuld met een nogal twijfelachtige motivatie.
Mandemaker had de klacht en aangifte te danken aan een artikel (schermafdruk) dat hij op 16 april 2014 in het Eindhovens Dagblad publiceerde en waarin hij beweerde dat de heer Van Baardwijk tientallen berichten op Twitter zou hebben geplaatst waarin hij met name genoemd personeel van Bureau Jeugdzorg Eindhoven van misdrijven zou hebben beschuldigd. Helaas voor Mandemaker bleek dat niet op waarheid te berusten, en hoewel de heer Van Baardwijk niet met name werd genoemd was zijn identiteit wel zeer eenvoudig te achterhalen.
Doofpot
Inmiddels heeft het Eindhovens Dagblad schriftelijk op de klacht gereageerd. Het is bij klachtenprocedures gebruikelijk dat dan de beklaagde partij zijn visie geeft, vervolgens beide partijen tijdens een hoorzitting de gelegenheid krijgen hun standpunten verder toe te lichten, waarna een bij voorkeur onafhankelijke klachtencommissie uitspraak doet.
Echter niet bij het Eindhovens Dagblad. In een brief laat men weten:
In reactie op uw brief waarin u een klacht uit tegen een van onze medewerkers laten wij u weten geen aanleiding te zien voor de door u gevraagde rectificatie of (immateriële) schadevergoeding.
Het nieuwsbericht waar u naar verwijst voldoet aan de gestelde journalistieke eisen. De anonimiteit van de daarin vermelde persoon is voldoende gewaarborgd.
Onder de brief staan geen naam en handtekening, enkel de tekst “De hoofdredactie van het ED”.
Opvallende zaken
Aan deze brief vallen een aantal zaken op. Het ontbreken van naam en handtekening onder de brief wijst natuurlijk al op laffe-hondjesgedrag. Voorts wordt er in het geheel niet ingegaan op het feit dat Mandemaker aantoonbaar gelogen beschuldigingen heeft gepubliceerd en wordt niet ingegaan op het feit dat Mandemaker geen hoor en weder-hoor heeft toegepast (iets wat onder echte journalisten toch beschouwd wordt als een goed-journalistiek principe). Ook zwijgt men over het feit dat Mandemaker, ondanks herhaald verzoek, weigerde zijn beschuldigingen te onderbouwen.
Pseudo-anonimiteit
Het is natuurlijk een lachertje dat het Eindhovens Dagblad tekst citeert aan de hand waarvan de auteur eenvoudig achterhaald kan worden en dan toch durft te beweren dat de anonimiteit van betrokkene “voldoende gewaarborgd” is. Dat is net zoiets als wanneer wij de naam van Arnold Mandemaker hier niet zouden noemen maar het enkel zouden hebben over “een aan de Broenshofweide 21 te Helmond woonachtige journalist van het Eindhovens Dagblad”.
Pseudojournalisten
De ware aard van het Eindhovens Dagblad—een amateuristisch clubje van pseudo-journalisten dat braaf dienst doet als spreekbuis van de overheid en niet te beroerd is zich te laten betalen door instanties om burgers zwart te maken—is wederom pijnlijk duidelijk geworden.
Raad voor de Journalistiek
De zaak is met deze doofpotactie echter niet afgedaan; als volgende stap mag de Raad voor de Journalistiek zich over de zaak gaan buigen. Wellicht dat men zich daar nog wel bewust is van het feit dat journalisten geacht worden feiten te publiceren in plaats van door instanties als (zoals in dit geval) Bureau Jeugdzorg voorgekauwde leugens en propaganda.
Gerelateerd artikel: ‘Klacht en aangifte tegen ED-journalist Arnold Mandemaker’
De Eindhovense klokkenluider Jeroen van Baardwijk heeft een klacht ingediend en aangifte gedaan tegen Arnold Mandemaker, journalist bij het Eindhovens Dagblad, nadat Mandemaker het in een artikel niet zo nauw had genomen met de waarheid.
Op 16 april 2014 publiceerde Mandemaker op de site van het Eindhovens Dagblad het bericht dat Bureau Jeugdzorg Eindhoven aangifte had gedaan tegen een inwoner van Eindhoven wegens laster. Geheel in de traditie van het Eindhovens Dagblad werd er niet aan feitenonderzoek en hoor en wederhoor gedaan, en was de waarheid weer ver te zoeken.
Strafbare feiten
De naam van de heer Van Baardwijk werd weliswaar niet genoemd, doch door zijn tweets te citeren werd zijn identiteit wel eenvoudig te achterhalen. Daarmee heeft Mandemaker zich schuldig gemaakt aan inbreuk op de privacy, smaad(schrift) dan wel laster, en aanranding van de eer en goede naam van de heer Van Baardwijk.
Tevens toont het een gebrek aan integriteit aan bij Mandemaker, doch dat is helaas geen strafbaar feit, al roept het het wel het vermoeden op dat Mandemaker voor zijn berichtgeving betaald is door Bureau Jeugdzorg Eindhoven.
In het gewraakte artikel (website, schermafdruk) schrijft Mandemaker:
De leiding van Bureau Jeugdzorg Eindhoven heeft aangifte gedaan tegen een 46-jarige Eindhovenaar wegens laster. De man publiceert sinds enkele weken tientallen twitter-berichten waarin hij met name genoemde mede-werkers van allerlei misdrijven beticht.
Dinsdag vroeg hij via twitter om hun thuisadressen.
In zijn berichten spreekt de man regelmatig over een ‘massamoord’, ‘bom-aanslagen’ of ‘een kogelregen’ bij Bureau Jeugdzorg Eindhoven, steevast gevolgd door de zin: ‘Toen werd ik wakker en bleek het enkel een mooie droom’.
Valse beschuldiging
We hebben de tweets van de heer Van Baardwijk doorgespit maar geen enkele tweet aangetroffen waarin hij “met name genoemde medewerkers van allerlei misdrijven beticht”.
De heer Van Baardwijk heeft Mandemaker via Twitter herhaaldelijk gevraagd zijn uit-latingen te onderbouwen doch Mandemaker weigerde te antwoorden en blokkeerde de tweets van de heer Van Baardwijk. Het is veelzeggend dat een journalist—toch iemand die juist betaald wordt om kritische vragen te stellen—zelf niet geconfronteerd wenst te worden met kritische vragen.
Schadeclaim
Wat we wel aantroffen was een serie van vijf tweets waarin de heer Van Baardwijk vraagt naar de huisadressen van een vijftal personeelsleden van Bureau Jeugdzorg Eindhoven. In die tweets staat tevens vermeld dat hij die adressen zoekt ten behoeve van beslaglegging. Hij heeft van Bureau Jeugdzorg Eindhoven nog 3,78 miljoen euro aan schadevergoeding tegoed waarvoor hij de betreffende personeelsleden ook hoofde-lijk aansprakelijk heeft gesteld, doch BJZ tracht hier onderuit te komen door nergens op te reageren.
Mandemaker was hiervan op de hoogte; daags voor publicatie heeft hij bij de heer Van Baardwijk via Twitter geïnformeerd naar de achtergond en daar ook een antwoord op ontvangen. Door die informatie achterwege te laten maakt hij zich dus ook nog eens schuldig aan stemmingmakerij. Dat is weliswaar geen strafbaar feit maar getuigt wel van een zeer onprofessionele houding.
Klacht en aangifte
De heer Van Baardwijk heeft daarop bij de directie van het Eindhovens Dagblad een klacht tegen hem ingediend en bij het Arrondissementsparket Oost-Brabant aangifte tegen hem gedaan.
Hoor en wederhoor
In tegenstelling tot het Eindhovens Dagblad en Bureau Jeugdzorg doen wij wel aan waarheidsvinding en aan hoor en wederhoor. We hebben derhalve het Eindhovens Dagblad en Bureau Jeugdzorg Eindhoven gevraagd hun visie op het verhaal te geven zodat we die aan dit artikel konden toevoegen. Beide partijen hullen zich echter in veelzeggend stilzwijgen.
In haar nimmer aflatende oorlog tegen een van haar vele slachtoffers heeft Bureau Jeugdzorg Eindhoven opnieuw aangifte gedaan tegen klokkenluider en jeugdzorg-slachtoffer Jeroen van Baardwijk uit Eindhoven. Opnieuw wegens ‘laster’ en opnieuw zonder enig bewijs. Opnieuw een ordinaire wraakaangifte, derhalve.
De heer Van Baardwijk heeft op Bureau Jeugdzorg Eindhoven een vordering van € 3.780.000 welke door BJZ stelselmatig wordt doodgezwegen. Daarop heeft hij betrokken personeels-leden (waaronder vestigingsdirectrice Marja van Heel, foto) hoofdelijk aansprakelijk gesteld. Gisteren informeerde hij via Twitter naar de huisadressen van de betrokkenen om beslag te kunnen leggen op hun bezittingen. Waarop Van Heel weer huilie-huilie ging doen op het politiebureau. Want personeel van Bureau Jeugdzorg aansprakelijk houden voor hun misdragingen, dat kan echt niet hoor; zoiets moet toch echt afgestraft worden. Aldus Bureau Jeugdzorg.
Computerdiefstal
Het is een feit van algemene bekendheid dat men bij Bureau Jeugdzorg niet gediend is van kritische geluiden en regelmatig alles uit de kast trekt om critici de vernieling in te terroriseren, waarbij geen enkel middel (zoals bijvoorbeeld computerdiefstal) wordt geschuwd—met actieve steun van politie en Justitie. Het wekt dan ook absoluut geen verbazing dat Van Heel opnieuw de hulp heeft ingeroepen van haar vriendjes bij politie en Justitie.
Eindhovens Dagblad
Deze keer vernam de heer Van Baardwijk het nieuws van de aangifte echter niet van de politie maar uit de krant. Nou ja, krant—het Eindhovens Dagblad, niet bepaald een pareltje van journalistieke onafhankelijkheid en integriteit maar, zo is in de praktijk al vaker gebleken, niet meer dan een clubje van amateurjournalisten dat dienst doet als spreekbuis voor (de propagandamachine van) de overheid.
Helemaal nieuw is het gedrag van het Eindhovens Dagblad ook niet: in 2012 werd de heer Van Baardwijk door hen ook al eens publiekelijk belachelijk gemaakt.
Baggerjournalistiek
Het artikel in kwestie blijkt geschreven te zijn door ene Arnold Mandemaker, welke in de traditie van het Eindhovens Dagblad geen feiten controleerde, niet aan wederhoor deed, geen kritische vragen stelde, maar braaf datgene publiceerde wat hem door de politie en Bureau Jeugdzorg verteld werd dat hij moest publiceren.
Zo wordt door Mandemaker in zijn artikel onder andere beweerd:
De man publiceert sinds enkele weken tientallen twitter-berichten waarin hij met name genoemde medewerkers van allerlei misdrijven beticht.
We hebben er de Twitterberichten van de heer Van Baardwijk op nagekeken, maar dergelijke berichten niet aangetroffen. Net als politie, Justitie en jeugdzorg doet ook Mandemaker niet aan waarheidsvinding. De heer Van Baardwijk kennende gaat dit gebrek aan professionaliteit bij Mandemaker nog wel een staartje krijgen.
Dromen
De heer Van Baardwijk deelt regelmatig zijn dromen over onder andere BJZ, waarin het steevast slecht afloopt met de betrokken instantie en/of het personeel. Het geeft aan hoe zeer de heer Van Baardwijk getraumatiseerd is geraakt door BJZ Eindhoven en haar personeel, dat hij er zelfs in z’n dromen nog door achtervolgd wordt. Het is dan ook ronduit onbeschoft dat BJZ, in plaats van schuld te bekennen, excuses aan te bieden en een schadevergoeding te betalen, de goede man nog verder de vernieling in terroriseert.
Kennelijk kun je tegenwoordig dus zelfs al vervolgd worden om wat je droomt. Voor zover wij weten zijn zelfs Kafka en Orwell niet op dat idee gekomen.
Politie neemt aangifte serieus
Volgens het artikel neemt de politie de aangifte serieus. Dat verbaast ons ook al niet; de Eindhovense politie heeft al talloze malen laten blijken dienst te doen als dienaar van Bureau Jeugdzorg. Aangiften door BJZ worden opgenomen en leiden tot vervolging en veroordeling (aan waarheidsvinding doen politie en Justitie niet), aangiften tegen BJZ daarentegen verdwijnen in de doofpot, zoals u hier en hier kunt lezen.
We gaan er dan ook vanuit dat de heer Van Baardwijk binnenkort wel weer met veel excessief politiegeweld (standaardprocedure bij de als corrupt, rechtsextremistisch en uiterst gewelddadig bekend staande Eindhovense politie) zal worden opgepakt en uit-eindelijk door justitie veroordeeld zal worden zodat de hechte band tussen Justitie en BJZ niet verstoord wordt.
Boemerang
Het zal Van Heel ongetwijfeld een goed gevoel geven om te weten dat ze een van haar talloze slachtoffers een wraakaangifte in de maag gesplitst heeft. Het lijkt haar echter aan het inzicht te ontbreken dat haar voortdurende escalerende gedrag vroeg of laat een keer als een boemerang bij haar terug zal keren.
Nee, dat is geen bedreiging, dat is basiskennis psychologie. Voordat er weer iemand gaat zeiken over ‘bedreiging’.
Update 24 mei 2014
Hieronder hebben we een link geplaatst naar de publiekelijk toegankelijke Facebook-pagina van Van Heel. De heer Van Baardwijk meldde ons dat die link een melding ‘Pagina niet beschikbaar’ leverde. Het leek er op dat Van Heel uit angst haar account verwijderd had, verder onderzoek heeft uitgewezen dat ze dat niet gedaan heeft maar wel de heer Van Baardwijk op Facebook geblokkeerd heeft en haar account volledig dichtgetimmerd heeft.
Maar ze heeft niets te verbergen hoor…
Bron foto: de publiekelijk toegankelijke Facebookpagina van Van Heel
Eind augustus 2012 werden op bevel van Bureau Jeugdzorg Eindhoven twee PC’s gestolen uit de woning van de heer Van Baardwijk. Zijn aangifte werd al direct geseponeerd, een klacht wegens niet-vervolging is nog in behandeling bij het Gerechtshof Oost-Brabant. Gezien de hechte band tussen Justitie en de Jeugd-zorg leek die procedure vrij kansloos, maar vandaag was er onverwacht een nieuwe ontwikkeling. Lees verder
Gisteren vond bij het Gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch een hoorzitting plaats in het kader van een artikel 12 procedure (klacht wegens niet-vervolging). Dit omdat Justitie weigerde onder andere Bureau Jeugdzorg Eindhoven en een viertal personeelsleden te vervolgen voor een aantal strafbare feiten.
Vorig jaar werden in opdracht van Bureau Jeugdzorg Eindhoven, na een nooit onder-bouwde vordering van € 30.000 en onder het voorwendsel van ‘beslaglegging’, twee PC’s meegenomen uit de woning van de heer Van Baardwijk. Die liet het er niet bij zitten en deed aangifte tegen BJZ plus een aantal personeelsleden daarvan, het incasso-bureau plus een aantal medewerkers en de eigenaar, en de bij de zaak betrokken Hulpofficier van Justitie.
De aangifte loog er niet om: huisvredebreuk, diefstal van computerapparatuur, chantage, oplichting, zware psychische mishandeling en misdaad tegen de menselijk-heid. Tot verbazing van de heer Van Baardwijk reageerde het Openbaar Ministerie met de mededeling dat men in de aangifte geen strafbare feiten had aangetroffen en dus niet tot onderzoek zou overgaan, laat staan tot vervolging van de daders.
Daarop diende de heer Van Baardwijk een klacht wegens niet-vervolging in. Gisteren was de hoorzitting, maar zoals gebruikelijk bij artikel 12 procedures leek de uitspraak al vast te staan — het Gerechtshof wekte niet de indruk alsnog te willen gaan vervolgen.
Volgens het Gerechtshof had men “geworsteld met de aangifte”; kennelijk was één grote verzamelaangifte dus te complex om te begrijpen, ondanks de gestructureerde opzet er van. Tijdens de zitting was het Hof vooral bezig met het aandragen van (drog)redenen om niet tot vervolging over te gaan. De procureur-generaal verweet de heer Van Baardwijk zelfs zijn gelijk te willen halen “door maar tegen iedereen aangifte te doen”. Tel daar nog bij dat één van de raadsvrouwen het grootste deel van de tijd haar hoofd ondersteunde met haar hand (en daarmee de indruk wekte bepaald niet geïnteresseerd te zijn), en dan moge het duidelijk zijn dat ook dit weer een geval was van ‘door de hoepeltjes springen’.
De uitspraak volgt op 14 mei 2013, maar wat die uitspraak zal zijn laat zich al raden: wederom zal misdaad niet bestraft worden.
Daarmee wordt echter een gevaarlijk precedent geschapen: door niet te vervolgen verklaart het Gerechtshof feitelijk dat het plegen van misdrijven toegestaan is, zolang het maar gebeurt onder het mom van ‘civiele kwestie’. Zoals het er nu naar uit ziet kunt u dus vanaf medio mei, met de uitspraak van het Gerechtshof in de hand, iedereen die u geld schuldig is ongestraft mishandelen.
