Recentelijk meldden we dat de heer Van Baardwijk uit Eindhoven een klacht ingediend had en aangifte had gedaan tegen ‘journalist’ Arnold Mandemaker. Het Eindhovens Dagblad wast haar handen echter in onschuld met een nogal twijfelachtige motivatie.
Mandemaker had de klacht en aangifte te danken aan een artikel (schermafdruk) dat hij op 16 april 2014 in het Eindhovens Dagblad publiceerde en waarin hij beweerde dat de heer Van Baardwijk tientallen berichten op Twitter zou hebben geplaatst waarin hij met name genoemd personeel van Bureau Jeugdzorg Eindhoven van misdrijven zou hebben beschuldigd. Helaas voor Mandemaker bleek dat niet op waarheid te berusten, en hoewel de heer Van Baardwijk niet met name werd genoemd was zijn identiteit wel zeer eenvoudig te achterhalen.
Doofpot
Inmiddels heeft het Eindhovens Dagblad schriftelijk op de klacht gereageerd. Het is bij klachtenprocedures gebruikelijk dat dan de beklaagde partij zijn visie geeft, vervolgens beide partijen tijdens een hoorzitting de gelegenheid krijgen hun standpunten verder toe te lichten, waarna een bij voorkeur onafhankelijke klachtencommissie uitspraak doet.
Echter niet bij het Eindhovens Dagblad. In een brief laat men weten:
In reactie op uw brief waarin u een klacht uit tegen een van onze medewerkers laten wij u weten geen aanleiding te zien voor de door u gevraagde rectificatie of (immateriële) schadevergoeding.
Het nieuwsbericht waar u naar verwijst voldoet aan de gestelde journalistieke eisen. De anonimiteit van de daarin vermelde persoon is voldoende gewaarborgd.
Onder de brief staan geen naam en handtekening, enkel de tekst “De hoofdredactie van het ED”.
Opvallende zaken
Aan deze brief vallen een aantal zaken op. Het ontbreken van naam en handtekening onder de brief wijst natuurlijk al op laffe-hondjesgedrag. Voorts wordt er in het geheel niet ingegaan op het feit dat Mandemaker aantoonbaar gelogen beschuldigingen heeft gepubliceerd en wordt niet ingegaan op het feit dat Mandemaker geen hoor en weder-hoor heeft toegepast (iets wat onder echte journalisten toch beschouwd wordt als een goed-journalistiek principe). Ook zwijgt men over het feit dat Mandemaker, ondanks herhaald verzoek, weigerde zijn beschuldigingen te onderbouwen.
Pseudo-anonimiteit
Het is natuurlijk een lachertje dat het Eindhovens Dagblad tekst citeert aan de hand waarvan de auteur eenvoudig achterhaald kan worden en dan toch durft te beweren dat de anonimiteit van betrokkene “voldoende gewaarborgd” is. Dat is net zoiets als wanneer wij de naam van Arnold Mandemaker hier niet zouden noemen maar het enkel zouden hebben over “een aan de Broenshofweide 21 te Helmond woonachtige journalist van het Eindhovens Dagblad”.
Pseudojournalisten
De ware aard van het Eindhovens Dagblad—een amateuristisch clubje van pseudo-journalisten dat braaf dienst doet als spreekbuis van de overheid en niet te beroerd is zich te laten betalen door instanties om burgers zwart te maken—is wederom pijnlijk duidelijk geworden.
Raad voor de Journalistiek
De zaak is met deze doofpotactie echter niet afgedaan; als volgende stap mag de Raad voor de Journalistiek zich over de zaak gaan buigen. Wellicht dat men zich daar nog wel bewust is van het feit dat journalisten geacht worden feiten te publiceren in plaats van door instanties als (zoals in dit geval) Bureau Jeugdzorg voorgekauwde leugens en propaganda.
Gerelateerd artikel: ‘Klacht en aangifte tegen ED-journalist Arnold Mandemaker’
Geef een antwoord